هفت‌سین سفره‌ای است که ایرانیان هنگام نوروز می‌آرایند. این سفره ممکن است روی زمین یا روی میز گذاشته شود. اعضای خانواده معمولاً لحظهٔ تحویل سال را در کنار سفرهٔ هفت‌سین می‌گذرانند. بعضی سفره را در مدت سیزده روز نوروز نگه می‌دارند و در پایان این دوره، در روز سیزده نوروز، سبزه را به آب می‌دهند.

سفرهٔ هفت‌سین منحصر به نوروز نیست و بعضی این سفره یا مشابهش را برای مراسم ازدواج یا شب چله تهیه می‌کنند.

به گفتهٔ دانشنامهٔ ایرانیکا، ملت‌های دیگری که با ایرانیان فرهنگ و سنت‌های مشترک دارند (مانند افغانان، تاجیکان، و ارمنیان) این سفره را حاضر نمی‌کنند و این سفره حتی بین کردها و زرتشتیان (که هر دو معمولاً از حافظان سنت‌های باستانی ایرانی بوده‌اند) نیز معمول نبوده است، هر چند اخیراً سفرهٔ هفت‌سین در میان زرتشتیان شهرنشین معمول شده است.

اجزای سفره هفت سین و نماد هایشان :

سیر ( نشانه سلامتی )

سکه ( نشانه برکت و فراوانی )

سماق ( نماد مزه زندگی )

سنجد ( نماد عشق )

سیب ( نشانه زیبایی و مهر و مهر ورزی )

سبزه ( نشانه خرمی و نو شدن )

سمنو ( نشانه فراوانی و خیر و برکت )

سرکه ( نشانه صبر و شادی )

سنبل ( نشانه بهار )

آیینه ( نشانه روشنایی )

حافظ ( نشانه ایمان و اعتقاد )

شمع ( نشانه روشن فکری )

ماهی ( نشانه زندگی )